Hola Machu Picchu!

03:00 uur op… Normaal zou ik iedereen vervloeken die op mijn pad zou komen en de eerste paar uur niet aanspreekbaar zijn. Vandaag was dat anders. Machu Picchu laat niet op zich wachten. Dus 10 minuten nadat de wekker ging stond ik al klaar om te gaan. Even wachten want Bianca was iets langzamer. Maar uiteindelijk konden we gaan. We liepen door het donkere Agua Calientes en kwamen na een wandeling van een half uur aan bij een brug. Hier moesten we onze paspoorten en tickets laten zien. Snel de brug over en naar de trap. Juist ja, wij hebben geen bus ritje, nee wij moeten het doen met een trap die bijna loodrecht naar boven loopt. Machu Picchu ligt 350 meter hoger dus het was een leuke klim van meer dan een uur. Later hebben we gegoogeld en kwamen we erachter dat het meer dan 1600 treden zijn. Mijn conditie is nog nooit zo goed geweest.
Om 04:45 kwamen we boven en waren we verbaasd dat we een paar van de eersten waren. De eerste bussen zouden pas om 05:30 vertrekken. We hadden dus Machu Picchu praktisch voor onszelf. Goed gebruik van maken dus. Foto’s zonder andere toeristen op zo’n plek zijn echt zeldzaam.
Je liep een hoge poort door en kwam op een plateautje terecht. Wat je dan ziet kan ik niet beschrijven. Het is alleen te laten zien aan de hand van de foto’s. Voor je in de diepte ligt Machu Picchu. Precies zoals je je voorstelt maar dan even 10 keer indrukwekkender. Het plateau is nog gehuld in de schaduw maar achter de berg komt langzaam de zon op. Dit zorgde voor een prachtige oranje lucht boven de uitgestorven stad.
Om de beste foto’s te krijgen zijn Bianca en ik nog verder omhoog geklommen. Hier konden we de zonsopkomst boven Machu Picchu het mooiste zien. Er was een kleine inham in de bergen boven de stad waar de zon opkwam. Hierdoor verlichtte de stralen van de zon in grote zuilen van licht de eerste delen van de stad.
Het werd al snel warmer en de eerste horden oudjes, kinderen en selfiesticks kwamen tevoorschijn. En het waren er honderden! Ik ben blij dat ik heb mogen genieten van Machu Picchu in zijn eenvoud zoals het is. Zonder dat alle andere toeristen je foto’s verpesten.
Machu Picchu bestaat uit 2 delen. De stad zelf en de terrassen die er boven liggen. Bianca en ik besloten eerst deze terrassen te gaan verkennen om een paar foto’s te maken van Machu Picchu van bovenaf. We hebben hier ongeveer 2 uur rondgelopen en geluncht. Maar hé? Wat is dat? Vet! Een Lama! Ik heb de mensen thuis een belofte gemaakt een selfie met dit beest te te maken bij Machu Picchu. Ik kon deze kans dus niet laten lopen! Langzaam heb ik het dier beslopen en toen ik dichtbij genoeg was.. SNAP! GOT IT! Ik was super blij dat het me gelukt is. Het dier kijkt ook nog eens een soort van recht in de camera. Pracht van een foto dus. Toen er nog een toerist kwam die hetzelfde wilde rende het beest weg. Unieke foto dus. Toch best een beetje trots op.
Na de terrassen liepen we de trap af naar beneden. We kwamen nu in Machu Picchu stad uit. Je loopt over een brede weg die dwars tussen de huizen in loopt. Het eerste wat je opvalt is dat de huizen zijn gemaakt van stenen die precies op elkaar passen. De Inca’s hebben vroeger kleine gaten geboord in de stenen en daar hout tussen geplaatst. Ze maakten het hout nat en zo braken ze stuk voor stuk de stenen tot ze precies pasten. Op deze manier hadden ze geen cement nodig, dit kenden ze ook niet, net zoals ijzer.
Aan deze hoofdstraat lagen allemaal huizen zoals ik al zei. De meesten waren onwijs groot en voor de belangrijkste mensen. Ze vermoedden dat Machu Picchu een stad was voor de koningen, priesters adel en astronomen. Alle vruchtbare grond is door slaven van beneden naar boven gedragen omdat er zo hoog boven op de bergen niks verbouwd kon worden. Een enorme klus dus. Machu Picchu zelf is opgebouwd uit stenen die ze in de omgeving vonden. Dat is dan weer fijn voor de slaven.
Om elke hoek van deze wonderbaarlijke stad wacht je weer een verassing. Het ene uitzicht nog mooier dan de ander. En dat alles terwijl er om Machu Picchu heen het mooiste uitzicht ligt je maar kan bedenken. De stad zelf ligt op een plateau omgeven door hoge bergen. Deze omgeven Machu Picchu als een muur, die alles verbergt voor nieuwsgierige ogen. Het is dus niet gek dat de Spaanse conquistadores de stad nooit hebben ontdekt. Maar niettemin is dit 1 van de mooiste muren op Aarde.
Je kan Machu Picchu rondlopen en alles zien en dat hebben we dus ook gedaan. Regelmatig worden toeristen terug gefloten door de bewakers die er streng op toezagen dat de toeristen zich gedroegen en binnen de perken bleven. Deze bewakers zagen er altijd heel streng uit dus niemand durfde wat te doen.
Ik kan niet goed uitleggen hoe Machu Picchu er uit ziet. Daarvoor is het te overweldigend. Je zult het dus helaas moeten doen met de foto’s die Bianca en ik hebben gemaakt.
We beëindigden ons Machu Picchu avontuur rond een uur of 2. We hebben nog een tijdje met de Noorse meiden op een veldje gezeten en zijn toen naar beneden gegaan. Om onszelf de ellendige trap weer te besparen hebben we een ticket geboekt voor de bus naar beneden. Dit kostten ons 3 dollar maar was het meer dan waard.
Eenmaal in Aguas Calientes aangekomen zijn we terug gegaan naar het hostel. We hebben de rest van de tijd doorgebracht in het restaurant van het hotel en hebben hier een biertje gedaan en pizza gegeten. Kon ik het niet gisteren krijgen dan toch wel zeker nu? Ik nam een Alpaca pizza en ik moet zeggen: Alpaca smaakt erg goed. Een beetje zoals biefstuk.
Rond 18:00 moesten we onze tassen weer oppakken en gingen we naar het treinstation. We zouden de trein terug pakken naar Cusco. Maar we konden niet verder dan Hydro-Elektrik. Dus we hebben een kleine half uur in de trein gezeten. Daarna zouden we worden opgepikt door een busje dat ons naar Cusco zou brengen.
We kwamen aan in Cusco rond 22:30. Hier hebben we een taxi gepakt en zijn we meteen naar bed gegaan in het hostel. We waren wel zo slim om een privé kamer te boeken voor 1 keer zodat we niet gewekt zouden worden door de andere backpackers. Morgen gaan we al weer door naar Arequipa in het zuiden. Ook wel bekend als de witte parel van Peru. Helaas heb ik geen tijd om de Colca Canyon te doen. Dat is de diepste Canyon in de wereld. Misschien een andere keer?