Onverwachte wending

Nazca dag 3

Vandaag ben ik al vroeg opgestaan, ik moest namelijk al om 11:00 uit checken. Leuk, maar mijn bus gaat pas om 21:30.. Wat moet ik de hele dag doen in dit stoffige dorp? Gelukkig kwam er een jongen op mij af: ‘’Did you do the Nazca lines flight?’’ voeg hij. En zo raakten we aan de praat. Hij stelde zichzelf voor als Tobias uit Zwitserland. En we besloten vandaag samen op te trekken. Hij reisde sinds een paar dagen samen met 2 meiden uit Nederland: Aniek en Lisa, 2 meiden uit Groningen. Eindelijk weer een beetje Nederlands! Dat Spaans word na een tijdje wel een beetje vervelend. Maarja om het beleefd te houden voor Tobias besloten we het toch maar bij het Engels te houden.
Het viel mij trouwens op hoe slecht sommige Nederlanders Engels spreken. Bijna alles moest vertaal worden voor Lisa of ze sprak gewoon helemaal niet. Echt bizar. Aniek sprak wel een aardig woordje Engels dus daar raakten we al snel meer mee aan de praat.
Nadat Tobias en de meiden hun vlucht hadden geboekt gingen we even naar de lokale supermarkt om wat water in te slaan en ontbijt en lunch te halen. Wij Nederlanders uiteraard gewoon lekker een paar broodjes met een plak worst erop. Lekker Hollands haha. We besloten dit op te eten op de Plaza de Armas, oftewel het centrale plein. Lekker makkelijk hier in Peru, alle centrale pleinen heten Plaza de Armas. Dus je weet meteen waar je bent.
Na lunch besloten we een paar ruïnes te bezoeken van het Nazca volk. Dit zouden toch niet de ruïnes zijn die ik vanuit de lucht had gezien…? Maar ze waren gewoon te bezoeken volgens de lokale mensen dus het moest prima zijn. We vonden een taxi die ons voor 70 sol 35 km de woestijn in wilde rijden en op ons wilde wachten. 70 sol is niks voor ons. Maar de gemiddelde taxi chauffeur leeft van 400 sol per maand, als hij geluk heeft. Dus deze man was meer dan happy om dit te doen. Een perfecte dag voor hem dus.
De taxi rit was hobbelig en warm maar we hebben het gezellig gemaakt door veel te praten met elkaar en te vertellen over onze landen, politiek, wat we nou van Peru vonden enz. enz.
Na een hobbelige 35 kilometer over onverharde weg kwamen we aan bij de ruïnes. En raad eens? Het waren de ruïnes die we niet mochten bezoeken. Shit dacht ik.. hebben wij weer. We stapten uit en er kwam een klein oud mannetje naar ons toe lopen met een formulier in de ene en een schepje in de andere hand. Hij begon tegen ons te praten in het Spaans en Tobias vertaalde het voor ons. We mochten de ruïnes bekijken als we maar vertelden waar we vandaan kwamen, prima deal toch? We waren de eerste bezoekers in 3 dagen vertelde de man dus hij was al lang blij dat hij een levende ziel zag, afgezien van zijn 3 ezels.
We moesten het verder wel zelf uitzoeken dus we hebben even rondgelopen. Je kon duidelijk zien waar alles had gestaan, van de tempels tot de woonhuizen. De kanalen, de boerderijen en de voorraadkamers. Het was echt bizar om op een archeologische opgraving te komen. Dat zou je eens moeten proberen in Nederland… Tobias had verbinding in deze afgelegen woestijn en opende Wikipedia. Op die manier konden we dus toch nog een beetje te weten komen van waar we nou waren.
Na ongeveer een half uurtje rond te hebben gelopen besloten we de taxi weer terug te nemen naar het hostel. Omdat het te heet was om dingen te gaan doen zijn we op het dakterras gaan zitten en hebben we een biertje gedronken, of 2..
Hierna moest ik alweer naar het busstation want mijn bus naar Cuzco stond op het punt te vertrekken. Maar dat lees je in een ander verhaal.