De laatste loodjes!

We werden wakker gemaakt met de vertrouwde geur van Coca thee. Het was 05:00 en het is weer eens een koude nacht geweest. Niet zo koud als de vorige nacht maar toch. Mijn vingers waren verdoofd en een beetje blauw. Het deed onwijs pijn om de kop thee op te pakken dus ik heb mijn vingers eerst maar eens opgewarmd boven de hete damp van de thee. Na 5 minuten was het een stuk beter en kon in de kop oppakken. Toen ik mijn neus snoot schoot er iets uit dat leek op een klomp ijs.
We hadden een half uur om onze spullen te pakken en te ontbijten. Vandaag zou weer een lange dag worden. De rest van de groep vertrok en wij bleven als de 7 jongsten achter om opgepikt te worden om naar de hot springs te gaan. Willy zou ons begeleiden. Eenmaal in de gammele bus ontpopte Willy zich tot DJ Willy. Aangezien we met 7 mensen in de bus zaten die allemaal rond de 20 waren schalde het al snel House muziek door de Andes. De beste rit ooit. We hebben super hard gelachen en meegedeind op de muziek. De rit duurde ongeveer een uur. Onderweg hebben we ook nog een paar schoolkinderen opgepikt die anders zo’n 10 km moesten lopen naar school. Ze vonden het geweldig dat er zo’n busje met gekke toeristen door de bergen heen reed.
Eenmaal bij de hot springs kwamen we aan bij wat er voor ons uitzag als een hemel op aarde. Snel omgekleed en bommetje gedaan in het warme water. Het was het beste wat er maar was op Aarde op dat moment. Terwijl er om je heen alle rijp nog van de planten moet smelten werden wij omgeven door een heerlijke warmte. Het was heerlijk om al het stof en vermoeidheid van je af te spoelen. We hebben ongeveer 2 uur rondgedobberd voor we de bus weer in gingen naar een klein plaatsje genaamd Hydro-elektrik. In dit plaatsje gaat de trein naar Machu Picchu. Maar eerst lunchen. De lunch bestond, gok eens, uit soep en rijst.
We kwamen hier aan met zijn zevenen en hebben geluncht, de rest van de groep bleek nog meer dan 2 uur van Hydro-elektrik te zijn dus Willy gaf ons een kaart en leidde ons na de lunch een heuvel achter het restaurant op. Hier liep nog een treinrails. Deze moesten we volgens Willy 3 uur lang volgen tot we 2 treinwagons tegen zouden komen. Na deze treinwagons zou er een weg zijn die naar rechts liep en ons bij de plaats Aguas Calientes zou brengen. Dit dorp lag aan de voet van de berg van Machu Picchu en was compleet gebouwd op toerisme. Van hieruit zouden ook de bussen gaan naar Machu Picchu. De rails liep dwars door een cloud forest dus het was lekker warm en we waren erg bezweet toen we liepen. Na ongeveer 2 uur kwamen we aan bij de 2 wagons, zoeken naar de weg naar rechts dus. Maar er kwam maar geen weg naar rechts. Geen andere reizigers, helemaal niemand. En we hadden ook geen bereik om Willy te bellen. Shit… Dan maar doorlopen en hopen dat we iets tegenkomen. Na ongeveer nog een uur door te hebben geslenterd kwamen we opeens weer 2 treinwagons tegen. En ja hoor, hier liep een weg naar rechts. Dankje Willy voor je goede uitleg. Stel je voor dat er de eerste keer een weg naar rechts was geweest dan waren we onherroepelijk verdwaald geraakt.
Nadat we de weg waren ingeslagen moesten we ongeveer nog een half uurtje lopen voordat we bij Aguas Calientes aankwamen. Hier hadden we het hostel al snel gevonden. De gedachte dat we zouden slapen in een bed vannacht deed ons zo goed dat we bijna renden naar het hostel. Iedereen kreeg een 2 persoons privé kamer die je moest delen met een ander.
We konden douchen en hebben hier ook gretig gebruik van gemaakt. Omdat wij de eersten waren hadden we 3 uur vrije tijd. Dus na de douche besloten Bianca en ik even het stadje in te gaan. Omstreeks 6 uur kwamen we terug bij het hostel en verzamelden we om wat te gaan eten.
Het restaurant heette Machu Pisco, komt dat even goed uit. Een pisco sour (de nationale drank van Peru) zou er best ingaan na deze uitputtende dagen. We kwamen binnen en zagen meteen een steenoven, YES!!! We wouden pizza kunnen eten. We kwamen echter bedrogen uit. Willy kwam bij ons staan en ontvouwde een lijst:
Voorgerecht: soep…
Hoofdgerecht: Vlees, vis of vegetarisch met rijst en patat
Nagerecht? Hadden we niet

Ik koos voor de vis en heb het snel opgegeten. Het was namelijk al bijna koud toen het werd opgediend. De pisco sour met grapefruit opgedronken en samen met Bianca naar het hostel terug gelopen. De volgende dag moesten we al om 03:00 op… Maar we zouden wel naar Machu Picchu gaan!